All rights reserved. استفاده از مطالب با "ذکر منبع" آزاد است


contact: zaramajidpour@gmail.com


---------------------------------------------------------------



Thursday, December 15, 2011

آزاد بودن يعنی پذيرش مسئوليت


مصاحبه زارا مجيدپور با مونا حلمی، نويسنده و شاعر مصری و دختر نوال السعداوی, ٢٣ آذر ١٣٩٠


Monaشهرزادنیوز: "تلفن به صدا درمی‌آيد و صدايش به گوشم می ‌رسد، انگار که در رويا هستم. "صد سال به اين سالها، مامان!". تولدم را فراموش کرده‌ام، هرگز آن را جشن نمی‌گيرم. بنابراين مي‌گويم: "مونا، امروز چه روزيه؟" زمانی كه تمامی ديگر صداها خاموش ‌شده ‌باشند، صدای او به گوشم می‌رسد. حتی اگر همه مرا فراموش كنند، او فراموشم نخواهد كرد. حالا مونا بزرگ‌ شده و به نويسنده مشهوری تبديل شده است."(1)

مونا حلمی، دختر نوال السعداوی، نويسنده، شاعر و روزنامه‌نگار آزاد است. او در يكی از مقالات هفتگی‌اش نوشت: "چه هديه‌ای می‌توانم به مادرم ببخشم. می‌توانم به او يك‌جفت كفش هديه‌ نمايم؟ يا يک دست لباس؟ هديه‌ای كه به او خواهم داد، داشتن نام اوست."(2)

مونا پيشنهاد نمود كه كودكان بعد از تولد می بايست به هر دو نام مادر و پدرشان خوانده شوند و مقاله ی خود را همراه با نام مادرش، مونا نوال حلمی امضا کرد. شكايات بنيادگرا او را به دادگاه كشانده و ‌او را به "ارتداد متهم کرده و ادعا نمودند که زنان می بايست صاحب نام پدرشان باشند نه مادرانشان."

اخيرا با مونا حلمی مصاحبه ‌كرده و سوالاتم را با او در میان گذاشتم:

چرا بنيادگرايان نمی‌توانند مقالات و كتاب‌های شما و مادرتان را تحمل كنند؟

بنيادگرايان نمی‌توانند نه باورهای نوال و نه مرا تحمل نمايند و دليل آن اين است كه عقايد و باورهای ما بر مبنای عدالت، برابری و آزادی است. اغلب بنيادگرايان مصری ميان زنان و مردان، مسلمانان و قبطی‌ها تبعيض قائل می‌شوند. آزادی تنها از آنِ جنسيت برتر با دين برتر است و آن هم يعنی يک "مرد مسلمان." علاوه بر آن، عقايد ما آشكار می‌سازند كه بنيادگرايان چگونه‌ از اسلام برای كسب قدرت بر مردم مصر و حكمرانی بر این كشور بهره‌برداری می کنند. در صحنه نبرد، اسلام تنها يك ابزار برای کسب آرای بيشتر در كشوری است كه مذهب در آن يك مساله ی حساس است. باورها و عقايد ما پرده از پدرسالاری افراطی آنان - که آن را برگرفته از اسلام می دانند - برمی‌دارد، باورهای مردسالارانه و پدرسالارانه ای که در جامعه بازتوليد می شود.

در يکی از مقاله هايتان كه در سال 2006 به‌چاپ رسيد، پيشنهاد كرده بوديد كه كودكان علاوه بر نام پدر می‌بايست صاحب نام مادرشان نيز شوند. واكنش عمومی مردم به اين پيشنهاد چه بود؟

در هجدهم مارس 2006 مقاله‌ای در روز مادر نوشتم و آن را با نام مونا نوال حلمی امضا كردم. تصور نمی‌كردم كه اين مقاله بتواند با چنان واکنش چشمگيری روبرو گردد. برخی از زنان و مردان با من هم‌عقيده بودند كه در آن ميان انديشمندان مسلمان بزرگی هم وجود داشتند. آنها می‌گفتند كه اسلام كاری با چنين مسائلی ندارد و اين مساله بيشتر به عادات و شيوه زندگی مردم مربوط است. آنها بر سر اين موضوع توافق داشتند که چنين نام‌گذاری ای تنها راه‌حلی است برای بزرگ داشت نام مادر. – از سوی ديگر داشتن نام مادر- برچسب نامشروع، را از کودکان حاصل از روابط غير شرعی پاک می سازد.‌ آنها مدعی هستند که براساس گفته ی قرآن: بهشت زيرپای مادران است، اما اكثريت با آن مخالفند. من به دادگاه احضار شدم و به ارتداد متهم گشتم.

پس از پيروزيم در دادگاه و تقريبا دو سال پس از انتشار مقاله ام، قانون تغيير‌كرد. حالا مادر مجرد می‌تواند نام خود – نامی که برگرفته از نام پدرش است- را بر فرزندش بگذارد. بنابراين كودک می‌تواند صاحب گواهی تولد و هم چنين تمامی حقوقی گردد كه كودكان مشروع از آن برخوردارند. البته اين تنها نيمی از مسير است که از "هيچ‌چيز" بهتر است.

حازم صالح ابواسماعيل يكي از نامزدهای رياست‌جمهوری در مصر است. او کسی است كه از اُسامه بن‌لادن بعنوان شهيد نام می برد و در مصاحبه های تلوزيونی اش از "پوشش اسلامی" حمايت می کند که اين پوشش شامل بُرقع (روبند يا نقاب) نيز می باشد. او همچنين گفته است: زنانی كه در ساحل ها بيكينی بر تن کنند، می بايست بازداشت شوند. شانس او برای انتخاب شدن به عنوان رياست‌جمهوری چقدر است؟

من تصور نمي‌كنم كه حازم ابواسماعيل شانس چندانی برای رياست ‌جمهوری مصر داشته باشد. البته او کمی مشهور است، اما اين شهرت به اندازه ای نيست كه بتواند در انتخابات رياست‌جمهوری پيروز گردد.

اگر فردی چون حازم صالح‌ ابواسماعيل رئيس‌جمهور شود، واكنش زنان مصری چه‌خواهد بود؟

اگر حازم ابواسماعيل رئيس‌جمهور مصر شود، زنان می‌توانند با يکديگر متحد شده و برای تظاهراتی بزرگ در ميدان تحرير فراخوان دهند.

وبلاگ‌نويس مصری، عليا المهدی، تصاوير برهنه‌ی خود را در صفحه وبلاگش به نمايش گذاشت تا عليه محدوديت‌ها و نقض آزادی اعتراض نمايد. به عنوان طرفدار حقوق زنان، در اين باره چه نظری داريد؟

عليا المهدی حق دارد تا عقيده‌ و باورش را به هر طريقی كه مايل ‌است ابراز نمايد و من به آن احترام می‌گذارم. اما برای من "برهنه بودن" و "نقاب‌زدن" دو روی يك سكه‌اند. هر يک از اين دو نشانگر آن است که زنان تنها بدن‌هايی هستند كه يا بايد تحت عنوان مذهب پوشانده شوند و يا تحت عنوان آزادی عريان گردند. زن‌ها بايد چيزی بپوشند كه راحت و مناسب بوده و با فعاليت‌هايشان تناسب داشته ‌باشد، نه آن چه كه به واسطه فرهنگ پدرسالاری در جوامع مختلف طرفدار پيدا کرده که خود اين مساله مستلزم نبرد و كشاكش است. اين بهای آزادی است كه همه ما بايد آن را بپردازيم.

مادر شما، نوال السعداوي، يكی از برجسته ترين فمنيست های جهان عرب است. بعنوان دختر او، زندگی با او را چگونه وصف می‌كنيد؟

زندگي من با مادرم يك رويا بوده و هست. ايام كودكی من دوران شادی بود و دليل آن هم اين است که مادرم نوال با من همچون يک فرد رشد‌يافته برخورد مي‌كرد. او هرگز اجازه نداد تا من در يك جامعه پدرسالار احساس دختر ضعيفی را داشته‌ باشم. او به من در زمانی که دختر كوچکی بودم آزادی كامل بخشيد. هميشه به رفتار من اعتماد داشت. به طور خلاصه می توانم بگويم که من مادر خودم بودم.

به ياد نمی‌آورم كه او تعاليم، دستورات و يا قوانينی را برای من وضع كرده باشد. من قوانين خودم را داشتم مشروط بر آن كه به هيچ‌كس، از جمله خودم، صدمه و آسيب نرسانم. نوال به من آموخت كه چگونه به ندای درونم گوش‌ دهم و همواره از قلبم پيروی نمايم . او بذر خلاقيت را در درونم آبياری نمود و به من آموخت كه آزاد بودن يعني مسئول بودن. به همين خاطر است كه به گفته ی او، اغلب مردم از آزادی می‌ترسند. برعكس، من از همان دوران كودكی عاشق آزادی بودم؛ زيرا آزادی برايم بدان معنا بود كه من رئيس خود هستم.




Wednesday, December 14, 2011

Being free means being responsible


An interview with Mona Helmi by Zara Majidpour


“The telephone will ring and her voice will come to me as though in a dream. “Many happy returns of the day, Mummie.” I forget my birthday, never celebrate it. So I say: what day are we Mona?

Her voice comes to me even when all other voices have become silent. Even if everybody else forgets me she will not forget. Now she has grown up and become the well-known writer Mona Helmi.”(1)

Dr. Mona Helmi daughter of Nawal El Saadawi is a writer, poet and freelance journalist. In one of her weekly articles she wrote 'what present can I give to my mother – shall I give her shoes? A dress? The gift I will give is to carry her name.'

Mona suggested that children should be called after both mother and father and she was signed that article with the name of Mona Nawal Helmi.

The fundamentalist complaints took her to court and said, “It was heresy because in the Qur'an women should take the name of the father not the mother."(2)

I interviewed Mona Hemi recently and I ask the following questions:

Q: Why can the fundamentalists not tolerate you and your mother’s articles and books?

Mona Helmi: The fundamentalists cannot tolerate both Nawal’s ideas and mine, because, our ideas are based on justice, equality, and freedom. Most of the fundamentalists discriminate between men and women, between Muslims and Coptics. Freedom is to be given only to the superior sex, with the superior religion that is, THE MUSLIM MALE. In addition, our ideas, uncover how the
fundamentalists, exploit islam, to gain power over the Egyptian people, and to rule the country.
Islam is just a tool, in the battle, of winning more votes, in a country, where religion is a sensitive issue. Also, our ideas unveil their extreme patriarchy, which goes hand in hand, with their conception of Islam.

Q: In an article, which was published in 2006, you suggested that children should be named after both their mother and father. What was the public’s reaction to this?

Mona: When I wrote the article of the mother’s day, in March 18th2006, and signed, Mona Nawal Helmy, I didn`t imagine, it would have such a tremendous feedback. Some men and women stood with me, among whom there were great Muslim thinkers. They said that Islam had nothing to do with such issues.

Rather it was related to habits, and pattern of life. They all agreed to the just of the case, being the only solution to make the name of the mother honorable, and to erase the stigma of illegitimate children. They explained that Koran said that paradise, is under the feet of mothers. As for the majority, they were against the idea. I was taken to court, accused of apostasy.

After I won the case, almost two years since I published the article, the law changed. Now an unmarried mother can give her name to her child- her father’s name. Therefore the child can have a birth certificate, and all the rights given to legitimate children. Of course, it is a step halfway, but it is better than nothing.

Q: Hazem Salah Abu Ismail is one of presidential candidates who praises Osama bin Laden as a martyr and in his television interviews he supports “Islamic dress” that includes the burga. He also states that any woman wearing a bikini should be arrested. How much chance does a candidate like him have in becoming president?

Mona: I don’t think that Hazem Abo Ismail has got a big chance to be the president of Egypt. He, however, enjoys some popularity, but is not good enough, to qualify him to run for the presidential elections.

Q: What will Egyptian women's reaction be if someone like Salah Abu Ismael becomes president?

Mona: If Hazem Abo Ismail became the president of Egypt, women could unit, and could call for a big demonstration, in Midan al Tahrir.

Q: The Egyptian blogger, Aliaa Al Mahdy, posted nude pictures of herself on her blog to protest limits on free expression. As a feminist, what do you think about her reaction?

Mona: Aliaa Al Mahdy, has the right to express, her opinion, in the way she wishes to. And I respect that. But for me, I think that " Nakedness " and " veiling " are two faces of the same coin, which indicating that women are BODIES, to be either covered under the name of religion, or to be uncovered under the name of freedom. Women should wear what is Comfortable, suitable, functional, to their activities, not what is advocated by the patriarchal culture in different societies. And this – in itself- takes a battle, and a struggle. But this is the price of freedom, we all have to pay.

Q: Your mother, Nawal Saadawi, is one of the most famous feminists in the Arab world. How would you describe your life with her as her daughter?

Mona: My life with my mother was and still is a dream. My childhood was a happy one, because Nawal treated me as a grown up person. She never made me feel, like a week girl, in a patriarchal society. She gave me complete freedom over my life as a little girl, and she always had confidence in my behavior. In short, I was the Mother, of myself. I do not remind being subject to instructions, orders, and rules. I used to make my own rules, provided, I do not harm anybody, including myself. Nawal taught me how to listen to my own inner voice, and to always follow my heart. Thus, she watered the seed of creativity inside me. She also taught me, that being free, means being responsible. That is why most people- she says- are afraid of freedom. On the contrary, I loved being free, from early childhood. Because, it meant that I was the BOSS of my life.



This interview was translated into Persian (Farsi) and published in Shahrzadnews website



Wednesday, December 7, 2011

بدون پیشگامان در سیاست توسعه سیاسی غیرممكن است


مصاحبه زارا مجیدپور با گودرون شیمن، رهبر حزب ابتکار فمنیستی سوئد, ١٢ آذر ١٣٩٠

03122011GSH1شهرزادنیوز: گودرون شیمن یكی از برجسته‌ترین سیاستمداران سوئدی است. شیمن در سال 1993 بعنوان رهبر حزب چپ سوسیالیست انتخاب شد و در سال 2004 از مقامش در حزب استعفا داد. او از سال 1988 تا 2006 بعنوان عضو پارلمان سوئد فعالیت نمود. در سال 2005 گودرون شیمن (به همراه چند نفر دیگر) حزب ابتکار فمنیستی که مختصرا "اف آی" خوانده می شود را تاسیس نمود.

در تارنمای او آمده است: «گودرون شیمن، بعنوان یك مددكار اجتماعی تعلیم دیده و تخصص اش به‌طور اعم در زمینه مراقبت بهداشت مدنی و بطور اخص در رابطه با سوء استفاده از كودكان و قربانیان خارج از روابط زناشویی است. او از اوایل سال‌های 1980 در جنبش صلح بین‌المللی و سوئد فعال بوده است.»

اخیرا با گودرون شیمن به گفتگو نشسته و سوالاتم را با او مطرح نمودم:

بر اساس سخنرانی تان در سال 2002 * برخی از شما انتقاد می‌كنند كه معتقدید مردان سوئدی از طالبان افغانستان بهتر نیستند. در سوئد نیمی از اعضای مجلس پارلمان را زنان تشكیل می دهند و در حدود 80% از آنان شاغل می باشند، در حالی كه تحت حكومت طالبان زن‌ها به حقوق اولیه ای چون آموزش یا مراقبت بهداشتی دسترسی ندارند. منظورتان از آن سخنرانی چه بود؟

اگر متن سخنرانی من را مطالعه كرده ‌باشید، می بینید كه من گفته ام: ما از سیستم مبتنی بر قدرت جنسیت مشابهی در سراسر جهان، خواه در بین اعضای طالبان در افغانستان و خواه در سوئد پیروی می کنیم. الگویی یكسان اما با بیانی متفاوت. تفاوت در این است که چه زمانی از فرآیند دموکراسی می گذرد. عملكرد و اندیشه پدرسالاری امر جهانی است.

شما مالیات ویژه‌ای را برای مردان سوئدی پیشنهاد كرده اید تا هزینه خشونت علیه زنان را پوشش دهد. آیا این طرح عملی است؟

من مالیاتی برای مردها پیشنهاد نكردم. پیشنهادم این بود كه دولت باید هزینه‌های واقعی و هنگفت مشکلات امنیتی گسترده در رابطه با خشونت مردان نسبت به زنان را بازتاب دهد. هنگامی كه هزینه‌های اجتماعی واقعی مشخص شد، من بحثی را مطرح نمودم که چگونه می‌توان با این مساله مقابله کرد. می بایست روش بهتری در مقایسه با راهکارهای امروزی وجود داشته باشد وقتی که زنان با ترس هزینه آن را می پردازند.

در جولای 2010 حزب ابتکار فمنیستی مبلغ 100.000 کرون را علیه پرداخت نابرابر به آتش کشید. برخی از این عمل انتقاد نموده و اعلام داشتند كه حزب می توانست از آن پول استفاده بهتری ببرد و همچنان در کانون توجه جامعه قرار گیرد. بعنوان یكی از پایه‌گذاران این حزب، آیا با این عمل به هدفتان نائل شدید؟

03122011GSH2

قطعا! این حقیقتی است كه زنان از دستمزد کمتری برخوردارند و هنوز با گذشت 30 سال از این بحث یك رسوایی دموكراتیك است كه این موضوع همچنان در رأس دستورجلسه ها قرار دارد. ما در باره این موضوع سمینارهای متعددی داشته‌ و در این زمینه با اتحادیه های صنفی همكاری عمیقی داریم.

سوئد یکی از کشورهایست که از بالاترین سطح برابری جنسیتی در جهان برخوردار است. چرا حزب ابتکار فمنیستی كه یك حزب سیاسی طرفدار زنان است، در انتخابات از حمایت اجتماعی زیادی برخوردار نشد؟

بسیاری از افراد در سوئد اعتقاد دارند كه بودن در رأس فهرست‌ها بدان معناست كه ما به هدفمان دست یافته‌ایم. البته این امر حقیقت ندارد و اسطوره ای است که محبوب احزاب سیاسی سنتی است؛ نتیجه آن هم عدم وجود یا وجود بحث یا مذاكرات اندك است. به عنوان یك حزب كوچک، بدون پشتیبانی اقتصادی، جلب حمایت عمومی مشكل است. اما ما به كار خود ادامه می‌دهیم و میزان پشتیبانی از این حزب هم رو به افزایش است. حزب ابتکار فمنیستی سومین حزب در پارلمان داخلی در جنوب شرق سوئد می باشد.

به عنوان رهبر پیشین حزب چپ سوئد و عضو پارلمان، چه یادبودی از خود به جا گذاشته اید؟

بدون پیشگامان در سیاست توسعه سیاسی غیرممكن است!

زیرنویس:

* «تبعیض و خشونت‌ها در شکل های مختلفی ظهور می کند و بستگی به آن دارد که ما خود را دركجا بیابیم. این همان هنجار، همان ساختار و همان الگوی مشابه‌ای است كه خواه در حكومت طالبان افغانستان و خواه اینجا،‌ در سوئد، تكرار می‌شود."

Saturday, December 3, 2011

Without pioneers in politics the development of politic is not possible




An interview with‫ ‬Gudrun Schyman by Zara Majidpour


Gudrun Schyman is one of Sweden’s most high-profile politicians. Schyman was elected party leader for the Socialist left party (Vänsterpartiet) in 1993 and resigned from the party in 2004. She has served as a member of Swedish parliament (Riksdagen) from 1988 until 2006. In 2005 Gudrun Schyman started Feminist Initiative (Feministiskt initiativ, abbreviated Fi or F!) which is a feminist political party in Sweden.

“She is trained as a social worker, specialized in municipal social care services in general and child abuse and victims of incest in particular. Schyman has been active in the Swedish and international peace movement since the early 1980s.” Quote from her website.

I interviewed Gudrun Schyman recently and I ask the following questions:

Question:Based on your speech in 2002* some people criticized you that you believe Swedish men are no better than Afghanistan’s Taliban. In Sweden half of the members of parliament are female and around of 80% of women have jobs while in under Taliban rule women did not have access to basic rights like education or health care. What did you mean by that statement?

Gudrun Schyman‫:‬If you red my speech you can see that I said that we have the same pattern of gender based power all over the world, both in Afghanistan, among the Taliban’s, as well as in Sweden. Same pattern but different expressions. The difference depends on how long the process of democratisation has developed. The patriarch thinking and acting is global.

Q: You proposed a special tax on Swedish men to cover the cost of violence against women. Could this proposal work?

Gudrun: I did not propose a men tax. I proposed that the government should show the true costs for the huge security problem with men’s violence towards woman. When getting the true society costs I proposed a discussion about how we should deal with it. There must be a better way than today, when woman is paying with fear.

Q: In July 2010, the Feminist Initiative Party burned 100,000 Swedish kronor in a protest against unequal pay. Some people criticized the party for burning the money which could have been used in a better way and still get attention. As a co-founder of the party, did you achieve your goal?

Gudrun: Absolutely! The fact that women are underpaid, still, after 30 years of discussion (!) is a democratic scandal that reach on top of the agenda. We had several seminars on the topic and we are deepening the cooperation with the trade union in this part.

Q: Sweden has one of the highest levels of gender equality in the world. Why doesn’t the Feminist Initiative Party, which is a feminist political party, have more public support?

Gudrun: Many people in Sweden believe that being on top of the lists means that we have reach the goal. That is of course not true but the myth is cherished by the traditional political parties. The result is none or very little discussion or debate. As a small party without economic support it is hard to reach the public. But we carry on and the support for the party is growing. Local, in Simrishman (Skåne) Feminist initiative is the third biggest party in the local parliament.

Q: As a former leader of Sweden’s Left Party (Vänsterpartiet) and member of the parliament, what is your legacy?

Gudrun: Without pioneers in politics the development of politic is not possible!


This interview was translated into Persian (Farsi) and published in Shahrzadnews website


*

The discrimination and the violations appears in different shapes depending on where we find ourselves. But it's the same norm, the same structure, the same pattern, that is repeated both in the Taliban's Afghanistan and here in Sweden."