ترديد درباره‌ی جنسيت سريع‌ترين دونده‌ی زن جهان

نگارش و ترجمه: زارا مجيدپور


٣ شهریور ١٣٨٨

شهرزادنیوز: "کاستر سِمِنيا" ديگر آن دختر بچه‌ی بی نام و نشانی نيست که در خانه‌ی پدر بزرگش در استان "ليمپوپو" به سر می‌برد و در روستايشان با پسرهای همسن و سالش فوتبال بازی می‌کرد. کاستر سمنيا با شرکت در دوازدهمين دوره بازي‌های دوميدانی 800 متر توانست با کسب مدال طلا، عنوان سريع‌ترين دونده‌ی زن جهان را از آن خود نمايد.
اگر چه کاستر سمنيا، به عنوان يک زن ورزشکار در مسابقات دوميدانی برلين حاضر شد اما چهره و صدای نه چندان زنانه‌اش، اندام عضلانی و برد آسان او سبب گشت که فدراسيون بين‌المللی دوميدانی از او بخواهد که برای از بين بردن ترديدها و شايعات مبنی بر مرد يا دوجنسی بودنش، به آزمايش‌های تعيين جنسيت تن دهد. آزمايشاتی که نتيجه‌اش هفته‌ها به طول خواهد انجاميد.


اين اولين بار نيست که جنسيت اين زن دونده زير سوال می‌رود. به گفته‌ی مربي‌اش "مايکل سِمی" در اوايل سال جاری، کاستر در جواب کسانی که از ورود و استفاده‌ی او از توالتی زنانه ممانعت به عمل آوردند، گفت: "می‌خواین شلوارم رو پايين بکشم تا بتونين ببينيد که من زنم؟" مايکل سِمی درباره کاستر سمنيا می‌گويد: "چيزی که در مورد او استثنايیه اينه که وقتی جنسيتش رو زير سوال می‌برند، او هم چنان آرامش و متانت خودشو حفظ می‌کنه".



مدير دبيرستانی که کاستر در آن تحصيل می‌نمود در گفتگو با نشريه آفريکانس"بِلد" درباره‌ی دانش‌آموز سابقش که به جای دامن، شلوار می‌پوشيد و با پسرها فوتبال بازی می‌کرد گفت: "وقتی کاستر سمنيا کلاس يازدهم بود برای اولين بار فهميدم که او يه دختره." طبق گفته‌ی مدير سابق دبيرستان، زمانی که پسرها و دخترهای مدرسه برای مسابقات دوميدانی دو تيم جداگانه تشکيل دادند، کاستر به تيم دخترها پيوست و آن زمان بود که مدير متوجه جنسيت مونث کاستر شد.


"لئونارد چونه نه"، رييس گروه ورزشکاران آفريقای جنوبی، "نژادپرستان آفريقای جنوبی" راعامل اصلی اتهام وارد شده به کاستر سمنيا می‌داند که با نوشتن نامه‌ای به فدراسيون بين‌المللی دوميدانی باعث بروز چنين افتضاحی شده‌اند. چونه نه، بر اين باور است که ترديد درباره جنسيت کاستر، يک مساله کاملا "نژادپرستانه" است و هيچ ربطی به چهره، صدا و فيزيک بدن اين ورزشکار ندارد.



پدر کاستر آرزو می‌کند که منتقدان دست از سر "دختر طلايی" بردارند. او درباره‌ی فرزندش چنين می‌گويد: "او دختر کوچولوی منه. من اونو بزرگ کردم و هيچ وقت هم درباره‌ی جنسيتش شک نداشتم. او يک زنه و من می‌تونم يک ميليون بار اينو تکرارکنم".



در سال 1960، ورزشکاران می‌بايست برای تعيين جنسيتشان، در برابر چندين پزشک لخت و عور ظاهر می‌شدند. خانم "سوزان اراسموس" در نوشته‌ای با نام "جدال بر سر زن يا مرد بودن" ابراز اميدواری می‌کند که اين روزها، به جای استفاده از روش‌های تحقيرآميز گذشته برای تعيين جنسيت ورزشکاران، از آزمايش‌های علمی استفاده می‌شود، هر چند که نتايج اين گونه آزمايش‌ها نيز هميشه صحيح و دقيق نمی‌باشد.