مبارزه‌ی زنان گرسنه در زيمبابوه

1387-01-12	نویسنده زارا مجيدپور
	شهرزاد نیوز: فعالان حقوق بشر، سال 2007 را بدترين سال درکشور زيمبابوه می دانند، سالی که حرمت انسانها بيشتر از گذشته شکسته شد .تعداد زيادی ازمخالفان دولت، فعالان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان دستگير و شکنجه شدند. در بين سالهای 2000 تا 2001 چهل درصد مخالفان دولت که مورد شکنجه قرار گرفتند، زن بودند. در آن سالها تجاوز و شکنجه های جنسی در آماری نسبتا پايين صورت می گرفت. اما از سال 2001 به بعد اين گونه شکنجه های جنسی به صورت چشمگيری افزايش يافت. زنان بعد از دستگيری، در بازداشتگاهها آنهم به مدتی طولانی نگهداری می شوند و مورد شکنجه های جسمی و جنسی قرار می گيرند. در برخی موارد برای تنبيه و تحقير اين زنان، به آنان نزد اعضای خانواده يا همسايگانشان تعدی صورت می گيرد. "قيام زنان زيمبابوه "نام سازماني است که در سال 2003 فعاليت خود را آغاز نمود ."وُزآ" نام اختصاری اين سازمان است که درزبان بومی به معنی "پيشقدم شدن "می باشد. حتا چنین سازمانی که با خشونت مخالف است در حکومت رابرت موگابه تحمل نمی گردد. در روز جهانی زن، پلیس آخرين تظاهرات آرام اعضای اين سازمان را به خشونت کشيد و تعداد زيادی از زنان را بعد از ضرب و شتم بازداشت نمود. وُزآ، حدود 55 هزار عضو دارد که سنشان بين 16 تا 73 سال است. اغلب زنان اين سازمان بارها دستگير شده اند و درصد زيادی هم مورد شکنجه، به خصوص شکنجه جنسی قرار گرفته اند . "پِرشِس "، یکی از این زنان است که تا چندی پيش در زيمباوه به سر می برد. او که در جريان اعتصابی دستگير و سپس شکنجه شده بود، می گويد : "هر کسی که دستگير می شود می بايست خودش را برای ضرب و شتم با باتوم ،چماق و ضربات پوتين پليسها آمده کند؛ فرقی هم نمی کند زن باشد يا مرد." او ادامه می دهد: "شبها دربازداشتگاه مورد تجاوز قرار می گرفتم و گاه اين عمل بارها تکرار می شد." پرشس، اينک به همراه کودکش که حاصل اين تجاوزات شبانه است در آفريقای جنوبی به سر می برد. در کشوری که بالاترين آمار تورم جهان را شاهد است، در سرزمينی که نان در قفسه های فروشگاهها يافت نمی شود و گرسنگی بيداد می کند، جایی که 35 درصد مردمش آلوده به بيماری ايدزاند و هر نوع فعاليت آزاديخواهانه با اتهامی چون فعاليت عليه امنيت ملی کشور روبرو می شود و پليس به جای برقراری امنيت خود مخل امنيـت مردم است، در دياری که هر نوع فعاليت حقوق بشرانه به منزله ی همکاری با دولتهایی چون آمريکا و انگلستان تلقی می شود، در چنين کشوری، زنان با شکم های خالی برای کسب حقوق و آزادی خود پای می فشارند و برای تحقق خواسته هايشان بهای گزافی می پردازند. zaramajidpour@yahoo.co.uk