"لوليتا"، زنی که نامش با تاریخ پرتوريکو گره خورده

نويسنده: زارا مجيدپور, ١٤ بهمن ١٣٩٢

لوليتا زن وطن پرستی بود باورمند به سوسياليسم، که برای باورش دست به اسلحه برد. از همين رو برخی از مخالفانش او را تروريستی می دانند که در صورت پيروزی او و هم فکرانش، پرتوريکو به کشوری غرق در فقر و فلاکت تبديل می شد. کشوری بی بهره از ابتدايی ترين امکانات و حقوق اوليه انسانی چون برخی از کشورهای دريای کارائیب. شهرزاد نیوز: "پدرو" (1) به "لوليتا" دستور می دهد تا "مهمترين نقطه استراتژيکی دشمن" را هدف قرار دهد و لوليتا همان می کند که پدرو خواسته بود. در سال 1954 لوليتای جوان و زيبا رو با صورتی آرايش کرده و لباس شيکی بر تن به همراه سه نفر ديگر وارد پارلمان آمريکا می شود و در حالی که اسلحه ای به دست داشت، فرياد می زند: "زنده باد پرتوريکوی آزاد" و سپس پرچم سرزمينش را به اهتزار درمی آورد. اگر چه لوليتا فرياد می کشد که "من برای کشتن کسی نيامده ام، آمده ام تا برای پرتوريکو بميرم"، اما سی گلوله از چهار اسلحه خارج می شوند که باعث مجروح شدن پنج تن از اعضای کنگره می گردند. بنا به گفته ی لوليتا، او تنها سه گلوله به سقف ساختمان شليک کرده بود. پرتوريکو، سرزمينی تحت قيومت آمريکا در سال 1493 کريستف کلمب وارد مجمع الجزاير پرتوريکو شد و آن سرزمين را "سان خوان باتيستا" نام نهاد و خود به عنوان اولين فرماندار بر آن سرزمين حکم راند. در قرن شانزدهم آن سرزمين جزو مستعمرات اسپانيا محسوب گردید و حاکمان اسپانيا چند قرن بر آن فرمان راندند. بعدها نام پايتخت و مجمع الجزاير با يکديگر عوض شد و بدين ترتيب نام پايتخت به سان خوان و مجمع الجزاير به پرتوريکو تغيیر نمودند. در اواخر قرن نوزدهم يکی از کاپيتان ها و تئوريسين های نيروی دريايی آمريکا، کتابی در باره اهميت وجود پايگاه نظامی در دريای کارائيب برای مقابله با نيروی دريايی بريتانيا به رشته تحرير درآورد و اين آغازی بود برای جلب توجه سياستمداران آن کشور. هشت سال بعد از نوشتن کتاب، در جنگی ميان اسپانيا و آمريکا که به پيروزی آمريکا خاتمه يافت، مجمع الجزایر پرتوريکو تحت قيومت آمريکا قرار گرفت. اگرچه در سال 1917 مردم پرتوريکو شهروند آمريکا محسوب شدند و از آن پس با پاسپورت آن کشور مسافرت می نمايند، اما حق رأی دادن در انتخابات رياست جمهوری آمريکا را ندارند. ورود به دنيای سياست "دولارس لبورن" دختر زيبارویی بود که در مسابقه "ملکه گل های ماه می" به عنوان زيباترين دختر انتخاب شد. او در نوجوانی به حزب آزادی پيوست، اما مرگ تعدادی از اعضای حزب ميهن پرست پرتوريکويی در جريان يک راهپيمايی صلح آميز سبب شد که از حزب آزادی خارج و به حزب ميهن پرستان پرتوريکويی ملحق گردد. اين الحاق در سن هجده سالگی او صورت گرفت. او نام مستعار لوليتا را برای خود انتخاب نمود و در سن 34 سالگی آن نام را برای هميشه در تاريخ سرزمينش به يادگار گذاشت. لوليتا، قهرمان يا تروريست؟ در سال 1979، بعد از گذشت 25 سال، جيمی کارتر رئيس جمهور وقت آمريکا، فرمان عفو لوليتا را صادر نمود و او زندان را به مقصد سرزمينش پشت سر گذاشت. به هنگام ورود، لوليتا از طرف هوادارانش چون قهرمانی مورد استقبال قرار گرفت و تا زمان مرگش برای استقلال پرتوريکو مبارزه نمود. او در سال 2010 در سن نود سالگی دست از جهان شست. لوليتا زن وطن پرستی بود باورمند به سوسياليسم، که برای باورش دست به اسلحه برد. از همين رو برخی از مخالفانش او را تروريستی می دانند که در صورت پيروزی او و هم فکرانش، پرتوريکو به کشوری غرق در فقر و فلاکت تبديل می شد. کشوری بی بهره از ابتدايی ترين امکانات و حقوق اوليه انسانی چون برخی از کشورهای دريای کارائیب.      پای نوشت: 1-   پدرو آلبيز کمپوز، وکيل، سياستمدار و رهبر جنبش استقلال طلبانه پرتوريکو بود. او به شش زبان سخن می گفت و اولين پرتوريکويی بود که از دانشگاه هاروارد در رشته حقوق فارغ التحصيل شد.