مگوييد به تماشايش بنشينم

اينک اما اوست

خفته ی خوابی نه بيداريش در دنبال

و خزه ها و گياه ِ هرز

غنچه ی جمجمه اش را

به سر انگشتانِ اطمينان

می شکوفانند

و ترانه سازِ خونش باز می آيد (لورکا)