All rights reserved. استفاده از مطالب با "ذکر منبع" آزاد است


contact: zaramajidpour@gmail.com


---------------------------------------------------------------



Wednesday, November 21, 2007

دو لیوان برنج، دستمزد یک روز کار




1386-08-29 نویسنده زارا مجيدپور - شهرزاد نیوز





شهرزاد نیوز: در جهان کم نيستند تعداد کسانی که به الماس، اين سنگ زيبا،درخشان و گران قيمت علاقمندند. يکی از عمده ترين صادر کنندگان الماس به بازاهای جهانی کشور سيراليون می باشد. کشوری ثروتمند با مردمانی که قريب به اتفاقشان به نان شب محتاجند.

ثروت اين کشور چنان طمعی به جان عده ای انداخت که برای دست يافتن بر آن از کشته ها پشته ساختند، افراد باخانمان را بی خانمان و مخالفان خود را مثله کردند. ياغيان که نام "جبهه متحد انقلابی"را يدک می کشيدند به رهبری فودای سانکو 9 سال جنگ داخلی را بر اين کشور تحميل کردند. فودا سانکو رهبر اين گروه بعد از خاتمه يافتن برادر کشی و جنگ داخلی در دادگاه بعنوان متهم حاضر شد. او در پاسخ اين سوال که چرا اسلحه به دست گرفت و جنگ داخلی به راه انداخت خونسردانه و لبخندی بر لب که تا پايان دادگاه از لب هايش محو نشد گفت: برای اينکه دولت فاسد بود. او که به قول خود می خواست با فساد مبارزه کند نام خود را بعنوان بزرگترين جنايتکار اين کشور به دل تاريخ اين سرزمين سپرد.

در دورانی که شورشيان بر کشور حاکم بودند ازدختر بچه ها به عنوان برده های جنسی و از پسر بچه ها به عنوان سرباز استفاده می کردند. در مه سال 2000، روجر سخنگوی اين جبهه اعلام کرد که : "جبهه متحد انقلابی "بر اين باور است که کودکان (پسر بچه های) 6-5 ساله برای سربازی مناسب نيستند . آنها برای جنگيدن بسيار کم سن و سالند. ما فقط از پسرهای 11-10 سال به بالا استفاده می کنيم!

پسر بچه های سرباز، که تعدادشان به 10 هزار نفر می رسيد گاه ناچار بودند به اعضای خانواده خود شليک کنند. البته وضعيت دختر بچه ها نيز چندان بهتر از پسرها نبود. در سال 1998، دختران 12 تا 20 ساله، 63 درصد تن فروشان اين کشور را تشکيل می دادند. داد و ستد کودکان سيراليونی به کشورهای همسايه، چون غنا و ليبريا به راحتی انجام می گرفت که عموم اين داد و ستدها شامل حال دختران و آنهم برای تن فروشی می شد.

بعد از خاتمه جنگ داخلی و بازگشت امنيت به اين کشور، هيچ بهبودی در وضعيت کودکان کشور ديده نمی شود. ديروز "بچه سرباز"بودند امروز "بچه کارگر".

57 درصد کارگران اين کشور را کودکان بين 5 تا 14 سال تشکيل می دهند که عمدتا در مناطق الماس خيز پای در آب و گِل می نهند و با الک های کوچک شان سنگها را الک می کنند تا الماسی بيابند.

حقوق اين کودکان 3 هزار ليونی معادل يک دلاردر روز است يا دو ليوان برنج بعنوان دستمزد از کسانی که "حامی"می نامند دريافت می کنند. دولت اين کشور هيچ تلاشی برای بهبود وضعيت اين کودکان انجام نمی دهد و تلاش می کند "کودکان کارگر" و سيستم" حمايت کننده ها" را کاملا ناديده بگيرد.

سيراليون بالاترين نرخ مرگ و مير کودکان در جهان را داراست .از هر سه کودکی که در اين کشور به دنيا می آيد فقط يکی به سن 5 سالگی می رسد.

الماس های اين کشور که يکی از مرغوبترين الماس های دنياست به خاطر کشتارهای دوران جنگ داخلی "الماس های خونی "ناميده شد. اما حاميان حقوق کودکان هنوز از اصطلاح الماس های خونی استفاده می کنند. کودکانی که در معادن يا در گودال های گِلی در جستجوی الماسند سهم بزرگی در توليد الماس اين کشور دارند.

30درصد کارگران معادن را کودکان تشکيل می دهند که اکثر والدين خود را در دوران جنگ از دست داده اند. 90 درصد ارز وارداتی اين کشور به خاطر صادرات الماس است اما سهم کودکان از آن ثروت فقط به اندازه دو ليوان برنج است .

بازار قاچاقچيان حرفه ای الماس در اين کشور بسيار پر رونق است، رونقی که از وجود فساد و فقدان مديريت ناشی می شود. از هر 10 صادر کننده الماس 8 نفر لبنانی يا لبنانی تبار می باشند که به خاطر قدرت اقتصادي شان از قدرت سياسی زيادی هم برخوردارند.

ژوهانسبورگ -آفريقای جنوبی

zaramajidpour@yahoo.co.uk