رويترز، حلبی آباد نشينان سفيدپوست آفريقای جنوبیبرگردان: زارا مجيدپور
١٨ فروردین ١٣٨٩
شهرزادنیوز: اَنا لئه رُاُ، شصت ساله روی صندلی تاشویی در يکی از حلبی آبادنشين‌های سفيدپوست نشسته است در حالی که عکس زرد شده‌ای از روز عروسی دخترش را در دست دارد. اين عکس چندی بعد از به رياست جمهوری رسيدن نلسون ماندلا، به عنوان اولين رييس جمهور سياه پوست در سال 1994 انداخته شد. در عکس، لئه رُاُ در کنار شوهر آفريکانرش و دخترشان نشان داده می‌شود که در خارج از خانه‌شان در محله‌ی اعيانی مِل وِل در ژوهانسبورگ گرفته شده است.
شانزده سال بعد، لئه رُاُ در کاروانی زندگی می‌کند و چادری را با هفت نفر ديگر از جمله دختر و چهار نوه‌اش مشترکا استفاده می‌نمايد. او يکی از تعداد رو به افزايش سفيدپوستانی است که زير خط فقر در آفريقای جنوبی زندگی می‌کنند. او رهبری و سياست حزب حاکم کنگره ملی آفريقا- اِی اِن سی- مبنی بر جبران بی عدالتی‌های گذشته نسبت به سياه پوستان را عامل اصلی بدبختی و فلاکت خود عنوان می‌نمايد.
لئه رُاُ بعد از مرگ شوهرش مجبور شد خانه اش را بفروشد. او که در شورای برنامه‌ريزی شهر به عنوان منشی کار می کرد، برای بهبودی حالش در غم از دست دادن همسرش، مرخصی گرفت و از آن زمان به بعد کارش را از دست داد، جايی که بيست و شش سال در آنجا خدمت کرده بود.
در حالی که سر به زير به عکس رنگ و رو رفته نگاه می کند می‌گويد: "اونها به خاطر شرايط سياسی نمی‌خوان من سر کارم برگردم. در حال حاضر رنگ پوست ما رنگ مناسبی در آفريقای جنوبی نيست." اين پژواک صدای اعتراض بسياری از سفيدپوستان فقير است که اغلب نوادگان مهاجران اوليه هلندی و فرانسوی به آفريقای جنوبی می‌باشند.
در حالی که هنوز اغلب سفيدپوستان آفريقای جنوبی از مزايا، درآمد و ثروت نسبی در زندگی بهره مندند -اما- در طول پانزده سال گذشته، تعداد سفيدپوستان فقير به طور مداوم افزايش يافته است. بنا به گفته ی موسسه دولتی برای مطالعات امنيتی، آمار سفيد پوستان بيکار از سال 1995 تا 2005 حدود دو برابر شده است.
روزگار دشوار
برعکس دهه‌های گذشته که با نابرابری نژادی همراه بود، حزب حاکم کنگره ملی آفريقا سياست جبران بی عدالتی‌های گذشته نسبت به سياهان را به اجرا درآورده است که بر اساس آن، سياهان از ارتقای شغلی و دسترسی و بهره‌ی بيشتری از اقتصاد آفريقای جنوبی برخوردار می‌شوند.
اين دگرگونی و تغيير جهت نژادی در روند استخدام و بحران اقتصادی جهانی سبب شد که بسياری از سفيدپوستان فقير آفريقای جنوبی با روزگار سخت و دشواری روبرو شوند.
.
بنا به گفته‌ی سازمان های مدنی و بزرگترين اتحاديه کارگران سفيد پوست، حداقل چهارصد و پنجاه هزار نفر از سفيدپوستان آفريقای جنوبی، ده درصد از کل جمعيت سفيد پوست کشور، زير خط فقر زندگی می کنند و صد هزار نفر برای زنده ماندن تلاش می کنند. جمعيت آفريقای جنوبی حدود پنجاه ميليون نفر است.
بسياری از سفيدپوستان فقير از مکانهایی چون پارک کورونيشن، در کروگرزدروپ در غرب ژوهانسبورگ سر در آورده اند. پارک عمومی که در گذشته اغلب خانواده‌های قشر متوسط به منظور پيک نيک در روزهای آخر هفته، کاروانهايشان را در کنار درختان و آب انبار قرار می‌دادند. محلی که در محاصره ی تپه های زرد و قهوه‌ای رنگی است که حاصل حفر زمين به وسيله چندين نسل از معدنچيان طلاست.
.
در اوايل قرن بيستم، در جدالی که ميان ارتش بريتانيا و آفريکانرها درگرفت که به جنگ انگلو- بوئر معروف است، بريتانيائي ها از اين پارک به عنوان اردوگاه کار اجباری برای آفريکانرها استفاده نمودند.
حالا حدود چهارصد سفيدپوست در این حلبی‌آباد زندگی می‌کنند با کاروانها و چادرهای شلوغ، کم جا و تنگ و يک حمام و دستشويی مشترک. در ميان اردوگاه، گربه‌ها و سگ‌ها با سرو صدا در بين تل آشغالها، کوت فلزات اسقاطی و قطعات بدنه اتومبيل پرسه می زنند. در فضای باز اردوگاه، آب جوشانده و غذا پخته می شود.
.
شهرداری محل بعد از ناموفق بودن در اخراج سفيدپوستان از منطقه، برق اردوگاه را قطع نمود. شهرداری خواهان آن بود که با نصب پرده‌ی عريض، منطقه را برای تماشای مسابقات جام جهانی فوتبال تبديل نمايد. آفريقای جنوبی از بين ماه‌های ژوئن تا ژوئیه ميزبان اين دوره از بازيهاست. برخی از ساکنان، از جمله سه خانواده‌ی سياه پوست آفريقای جنوبی، سالهاست که در آنجا زندگی می کنند و بقيه نيز در هفته های اخير به آنجا وارد شده اند.
دنيس بُوسُف (38 ساله) می‌گويد: "اگر کار و پولی نداشته باشی، کجا بايد بری؟ هيچ کسی نمی خواد که به تو کمک کنه. اين جا تنها جاييه که ميشه اومد."
زوما شوکه شد
سال گذشته، جيکوب زوما، رييس جمهور آفريقای جنوبی، پيش از انتخابات از حلبی آبادی که در نزديک پايتخت پرتوريا قرار دارد بازديد نمود و از ديدن آن شوکه و غافلگير شد.
در آن زمان زوما گفت: "وجود آمار کلان فقر سياه پوستان به اين معنی نيست که ما فقر سفيدپوستان را ناديده بگيريم. صحبت درباره ی آن دارد به موضوعی خجالت آور تبديل می شود." فقر سفيدپوستان در آفريقای جنوبی يک موضوع حساس سياسی است که کمتر مورد توجه قرار می‌گيرد اما اين – مسئله تازه‌ای نيست.
در سال 1948 با روی کار آمدن رژيم نژادپرست، سفيدپوستان از مزايای حمايتی استخدام برخوردار بودند و ناتوان ترین و کم سوادترين سفيد پوستان از خدمات اجتماعی برخوردار بودند. صنايع دولتی با اتخاذ تدابيری در جهت اشتغال‌زايی، خانه و وسايل زندگی حتی فقيرترين سفيدپوستان را تعهد می کردند. اما اکنون آن امنيت اقتصادی وجود ندارد و سفيدپوستان غير متخصص آفريقای جنوبی خودشان را در موقعيت تاريخی مناسبی نمی‌يابند.
سخنگوی اتحاديه کارگری می‌گويد: حدود چهارصد و سی هزار سفيدپوست در حلبی آباد زندگی می کنند. در حوالی پايتخت پرتوريا، تنها هشتاد هزار حلبی آباد وجود دارد. بيش از بيست هزار حلبی آباد بسيار وسيع سياه پوست نشين در سراسر آفريقای جنوبی وجود دارد. اخيرا برخی از آفريکانرها که در گذشته از زندگی راحتی برخوردار بودند مجبور شده اند که در حاشيه جامعه زندگی نمايند. آنان خود را قربانی "آپارتايد معکوس" می‌دانند و می‌گويند که وضعيتشان از ميليونها سياه پوست آفريقای جنوبی نامساعدتر است.
بوسف می‌گويد: "در حال حاضر سياها بيشتر از سفيدا از امتياز و مزيت برخوردارن. به همين دليل ما اينجائیم. اين خيلی غير منصفانه اس چون که اونا به ما گفتن که مساوات و برابری برقرار ميشه، اما برابری ای وجود نداره."
خيلی از سفيدپوستان با اعتياد به نوشيدن الکل؛ خشونت و سوء رفتار درگير هستند. اما در پارک کورونيشن اين مشکلات کاهش يافته است.
خيلی از سفيدپوستان با اعتياد به نوشيدن الکل؛ خشونت و سوء رفتار درگير هستند. اما در پارک کورونيشن اين مشکلات کاهش يافته است.
هيگو فن نيکرک، کسی که سالهاست اردوگاه را مديريت می‌کند، می‌گويد: "ما بدترها رو اردنگی زديم و جنگ، دعوا و خشونت فروکش کرد." هیگو درخواست کمک مالی و کمک به ساکنین حلبی آباد برای يافتن شغل می‌نمايد. سال گذشته او در مبارزه‌ای عليه حکم خروج از محل توسط شهرداری موفق شد. او کمترين انتظاری از شهرداری و يا دولت در زمينه خانه‌سازی و مسکن دولتی ندارد. "ما از اين حکومت خانه‌ای گيرمون نمی آد، اگه سياه پوست بوديم؛ بله، اما ما سفيدپوستیم."
منبع: رويترز
